Во историјата на архитектурата постојат имиња кои станале легенди, иако никогаш не седеле во универзитетска клупа за архитектура.
Тие не стекнале титула – тие ја создале. Не преку диплома, туку преку моќна визија, интуиција и длабоко разбирање на просторот.
Нивните идеи за модерност, функционалност, емоција и иновација продолжуваат да бидат инспирација за современите архитекти и студенти.
Тие ја претставуваат чистата форма на креативност – онаа што не се учи, туку се чувствува.
Како учеле ако не учеле архитектура?
Почнувале како занаетчии, каменоресци, столари. Учеле преку работа на терен, не во училница. Биле патници, истражувајќи материјали, светлина и култури.
Создавале архитектура преку обиди, грешки и искуство, нивните градби биле емоција пред функција, чувство пред правило… Заедничко за сите нив било тоа дека – креативноста не се дипломира, таа се живее.
Од минималистичкиот бетон на Тадао Андо, преку органската архитектура на Френк Лојд Рајт, па сè до поетиката на боите кај Луис Бараган – секој од овие архитекти придонел за развојот на уникатни архитектонски правци.
Во продолжение визионерите и нивниот личен печат…
Tadao Ando (Јапонија) – Минимализам и бетон
Frank Lloyd Wright (САД) – Органска архитектура
Luis Barragán (Мексико) – Боја и светлина
Le Corbusier (Швајцарија)– Модернизам и урбанизам
Carlo Scarpa (Италија)– Детали и материјалност
Peter Zumthor (Швајцарија)– Атмосфера и минимализам
Најголемите простори се создадени од луѓе кои не биле ограничени од стандардни методи и можеме слободно да кажеме дека архитектурата по свое значење е човек, енергија, светлина, волумен – а не сертификат.
Следете не… Следната наша објава ќе биде за еден од најголемите архитектонски визионери – Ле Корбизје
